|
Heaven opens
Deze titel kwam helemaal vanzelf: Toen ik een beginnetje van muziek uit 2005 beluisterde leken de muren van mijn werkkamer te verdwijnen en
keek ik in de oneindigheid van het universum. Het hele stuk volgde als vanzelf in een grote stroom van dankbaarheid en ontroering.
Het op één na laatste stuk kreeg de naam "Gratitude".
Het laatste stuk geeft voor mij het nagloeien weer dat ik zie als de hemel weer gesloten of meer op afstand lijkt.
|
All is well?
Inmiddels is het al weer 34 jaar geleden dat ik een bijna-dood-ervaring had, meer dan de helft van mijn leven.
Nog steeds ervaar ik - soms heviger, soms minder hevig - de discrepantie tussen de onvoorwaardelijke liefde tijdens die ervaring en de
"toestand" in de wereld.
Soms wordt echter toch de dualiteit overstegen en kan ik beide extremen binnen "Alles-wat-is" ervaren als "All is well".
Deze muziek bracht me zonder dat ik er naar zocht weer bij dit weten.
|